Ken je dat verhaal van die wijn en de kurkentrekker

28 oktober 2020 - Assen, Nederland

Ping; Heb jij een kurkentrekker die thuis een dagje gemist kan worden? Dan zorg ik voor de fles wijn.

Ping; Ik heb niets gekocht om mee te nemen want geen tijd geen puf, maar een kurkentrekker lukt mij wel.

Ping: Top, ik zie je morgen.

IMG_9631

Met een wat afwachtende houding in deze gekke Covid-19 periode keken we begin deze week uit naar onze hervatting van het Pieterpad avontuur. In de week na onze terugkomst uit Zuidlaren afgelopen september hebben Daan en ik gelijk drie nieuwe dagen ingepland. En wel de komende drie. Maar eigenlijk weten we niet zo goed waar we goed aandoen. Thuisblijven? Of toch gaan want je loopt immers in je eentje ergens door de natuur. Rijden we op en neer, nemen we een hotel... Hmm, moeilijk. Maandag hebben we een snel belletje met elkaar gehad. Ok, we rijden naar Assen, nemen eventueel één nacht hotel en kijken hoe het voelt. Zo gezegd. Zo gedaan. Tussentijds wat app berichten, " ik bel je zo om te overleggen hoor, maar druk druk druk".   "Ja Me too, hier van hetzelfde, bellen later, druk druk druk. Er werd dus niet meer gebeld.

Tussendoor viel ergens een tijdstip van Woensdagochtend 8 uur, maar verder dan dat zijn we niet gekomen. Tot gisteravond. 

Om vijf uur was ik snel even de appie ingeschoten want ja, er is niets open dus handig om in ieder geval te zorgen dat er een lunchpakket voor onderweg mee is. En daar stond ie, een heerlijk flesje Mouton Cadet.  Hupsakee, in de tas. Lekker een zak pickles chips erbij gegooid, ready to go.

Dus even rond 19.00 ging mijn ping naar Daan. Of er een kurkentrekker bij haar gemist kon worden. Het antwoord van Daan dat die kurkentrekker er was gaf voldoening en de organisatie was compleet. Hoeveel woorden meer heb je nodig om op Pieterpad te gaan? Geen.

Onderbroek en tandenborstel in de tas gegooid, nog even de voetjes verwennen en het bedje in. Vannacht werd ik wakker en ik hoorde de regen met bakken uit de lucht komen. Wat een drama. Ik wilde Daan appen maar mijn verstand zei: niet doen, die slaapt als een roosje. Achteraf gezien had het best gekund want ook Daan werd wakker, hoorde de regen kletteren en dacht: Ik ga Anne appen. Maar haar verstand zei: niet doen, die slaapt als een roosje. Misschien maar beter dat we elkaar niet zijn gaan appen. Ik heb een zwaar vermoeden dat we weer als twee losgeslagen ongeleide projectielen aan het stuiteren waren geslagen. Want de Boom waar we in Pieterburen onder hebben staan schuilen die vol gaten zat, waar de wind ons vol de regen tegen ons lijf blies, die ons geen enkele bescherming tegen de wolkbreuk gaf maar waar we in de volle overtuiging onder bleven schuilen,  doemde weer op in het brein met de nodige lachstuipen van dien. Beter zo. 

Kwart over acht stond Daan voor de deur. Tas in de auto en gaan met de banaan. Het weer lachte ons tegemoet. half wolkje, half zonnetje. We waren meer getemd dan vorige keer toen we richting noorden reden. Maar we wisten wat ons te wachten stond dus we waren redelijk zen. Hadden er zin in en waren allebei nieuwsgierig naar waar het Pieterpad ons zou leiden. En bovendien...wijn en kurkentrekker zaten in de tas. Wat heb je naast dit en je wandelschoenen nodig?  Niets kan ons nog in de weg staan.

Onderweg een pitstop voor een koffie, want wakker worden moesten we, althans ik, nog steeds. Eenmaal de koffie achter de kiezen en Assen al ruim op de borden pakte ik mijn Pieterpad gids en begon voor te lezen. Zo kon Daan ook even van het verhaal genieten. De geschiedenis over de esdorpenlandschap en het Ballooërveld met de grafheuvels en..... een Hunebed! 

Vorige keer de noordelijkste twee Hunebedden voorbij gelopen. Hoe is het mogelijk!! Dat gaat ons nu niet gebeuren Daan. 

Neeeeeeeeeeee, en zo wel, dan lopen we dit keer terug. Ik ga niet eerder Drenthe uit voor het zien van een Hunebed!

Gelukkig ging Assen inrijden een stuk soepeler dan het inrijden van Groningen. Geen busbaan, geen fietspad, geen voetgangerspad of fietsparkeergarage.  Wel zes keer hetzelfde rondje gereden waarbij we zes keer voor dezelfde paaltjes stonden die ons de weg naar het centrum blokkeerde. Aanhoudende wind wint, denk je altijd. Maar in dit geval niet. Dus toch op zoek naar een parking. Ok, die 400 meter extra lopen. We gaan er zo ook 18000 doen dus wat kan ons het schelen. Auto in de parkeergarage, tas eruit en hotelletje geregeld.  Assen is leuk. Ontzettend leuk. We hadden geen idee wat we van Assen moesten verwachten. Ergens diep in het achterhoofd dachten we aan een saai grijs grauw dorp. Maar nee. Assen is een super gezellig en sfeervolle plaats. De moeite waard. Jammer dat we slechts één nachtje blijven. Maar ja, je kan niet alles hebben!

We waren rap vandaag want het was  gelijk tas op de kamer,  schoenen aan, boterham erin, het flesje Mouton Cadet klaargezet voor einde dag,  en richting bushalte. Maar niet eerst Assen uit voor met Bartje, die niet voor brune booonen bid,  op de foto te zijn geweest.

51944779-0e77-4a27-b5d3-10ae69ced126

We zijn er klaar voor. Ons avontuur kan weer beginnen. Zin in.

Foto’s